ภายในบริเวณสวนเวฬุวัน
ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์ได้กล่าวกะพระเถระทั้งหลายว่า
"ท่านเจ้าข้า เมื่อจวนเสด็จปรินิพพาน พระผู้มีพระภาคตรัสกะข้าพเจ้าอย่างนี้ว่า
ดูกรอานนท์ ถ้าเช่นนั้น เมื่อเราล่วงไปแล้ว สงฆ์จงลงพรหมทัณฑ์แก่ภิกษุฉันนะ"
พระเถระทั้งหลายกล่าวว่า
"ท่านอานนท์ ท่านทูลถามพระผู้มีพระภาคหรือว่า ก็พรหมทัณฑ์เป็นอย่างไร"
พระอานนท์ตอบว่า
"ข้าพเจ้าได้ทูลถาม พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
ภิกษุฉันนะพึงพูดตามปรารถนา ภิกษุทั้งหลายไม่พึงว่ากล่าว ไม่พึงสั่งสอน ไม่พึงพร่ำสอนภิกษุฉันนะ"
ท่านพระเถระทั้งหลายกล่าวว่า
"ท่านอานนท์ ถ้าเช่นนั้น ท่านนั้นแหละจงลงพรหมทัณฑ์แก่พระฉันนะ"
พระอานนท์ปรึกษาว่า
"ท่านเจ้าข้า ข้าพเจ้าจะลงพรหมทัณฑ์แก่พระฉันนะได้อย่างไร เพราะเธอดุร้าย หยาบคาย"
พระเถระทั้งหลายกล่าวว่า
"ท่านอานนท์ ถ้าเช่นนั้นท่านจงไปกับภิกษุหลาย ๆ รูป"
ท่านพระอานนท์รับเถระบัญชาแล้ว โดยสารเรือไปพร้อมกับภิกษุหมู่ใหญ่ประมาณ ๕๐๐ รูป ถึงเมืองโกสัมพี ลงจากเรือแล้ว ได้นั่ง ณ โคนไม้แห่งหนึ่งใกล้พระราชอุทยานของพระเจ้าอุเทน
อ้างอิง : พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๗ ข้อที่ ๖๒๔ หน้า ๒๕๔