ภายในบริเวณเชตวันมหาวิหาร
ครั้นพอล่วงราตรีนั้นไป พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า
"ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อคืนนี้ เมื่อปฐมยามล่วงไปแล้ว ท้าวสหัมบดีพรหมมีรัศมีอันงามยิ่ง ทำวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่างไสว เข้ามาหาเราถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืนอยู่ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้กล่าวกะเราว่า
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โกกาลิกภิกษุมรณภาพแล้วอุบัติในปทุมนรก เพราะจิตคิดอาฆาตในพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะ"
ท้าวสหัมบดีพรหม ครั้นกล่าวดังนี้แล้ว กระทำประทักษิณ แล้วอันตรธานหายไปในที่นั้นเอง
เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว ภิกษุรูปหนึ่งได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า
"ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ประมาณอายุในปทุมนรกนานเพียงใด พระเจ้าข้า"
พระผู้มีพระภาคตรัสว่า
"ดูกรภิกษุ ประมาณอายุในปทุมนรกนานนัก การนับประมาณอายุในปทุมนรกว่าเท่านี้ปี เท่านี้ ๑๐๐ ปี เท่านี้ ๑,๐๐๐ ปี หรือว่า เท่านี้ ๑๐๐,๐๐๐ ปี ไม่ใช่ทำได้ง่าย"
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระองค์สามารถจะทรงกระทำการเปรียบเทียบได้หรือไม่ พระเจ้าข้า"
พระผู้มีพระภาคทรงรับว่า
"สามารถ ภิกษุ" ดังนี้แล้ว ตรัสว่า
"ดูกรภิกษุ เปรียบเหมือนเกวียนที่บรรทุกงาหนัก ๒๐ หาบ ของชาวโกศล เมื่อล่วงไปได้ ร้อยปี พันปี แสนปี บุรุษพึงหยิบเมล็ดงาขึ้นจากเกวียนนั้นออกทิ้งเมล็ดหนึ่ง ๆ
ดูกรภิกษุ เกวียนที่บรรทุกงาหนัก ๒๐ หาบ ของชาวโกศลนั้น จะพึงถึงความสิ้นไปโดยลำดับนี้เร็วเสียกว่า แต่อัพพุทนรกหนึ่งจะไม่พึงถึงความสิ้นไปได้เลย
ดูกรภิกษุ
๒๐ อัพพุทนรกเป็น ๑ นิรัพพุทนรก
๒๐ นิรัพพุทนรกเป็น ๑ อัพพนรก
๒๐ อัพพนรกเป็น ๑ อหหนรก
๒๐ อหหนรกเป็น ๑ อฏฏนรก
๒๐ อฏฏนรกเป็น ๑ กุมุทนรก
๒๐ กุมุทนรกเป็น ๑ โสคันธิกนรก
๒๐ โสคันธินรกเป็น ๑ อุปลกนรก
๒๐ อุปลกนรกเป็น ๑ ปุณฑรีกนรก
๒๐ ปุณฑรีกนรกเป็น ๑ ปทุมนรก อย่างนี้
ก็โกกาลิกภิกษุอุบัติในปทุมนรกเพราะจิตคิดอาฆาตในสารีบุตรและโมคคัลลานะ"
อ้างอิง : โกกาลิกสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ ข้อที่ ๓๘๕-๓๘๖ หน้า ๓๔๓-๓๔๔