ปฐมอายุสูตร - อายุของมนุษย์นี้น้อยนัก

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวัน อันเป็นสถานที่พระราชทานเหยื่อแก่กระแต เขตกรุงราชคฤห์ ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย" 

ภิกษุเหล่านั้นทูลรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคแล้ว

พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า

“ดูกรภิกษุทั้งหลาย
อายุของมนุษย์ทั้งหลายนี้น้อยนัก
จำต้องไปสู่สัมปรายภพ
ควรทำกุศล ควรประพฤติพรหมจรรย์
สัตว์ผู้เกิดมาแล้ว จะไม่ตายไม่มี

ดูกรภิกษุทั้งหลาย
คนที่เป็นอยู่นาน…
ย่อมเป็นอยู่ได้ เพียงร้อยปี
หรือจะอยู่เกินไปได้บ้าง ก็มีน้อย

ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาปได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ แล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคด้วยคาถาว่า

อายุของมนุษย์ทั้งหลายยืนยาว
คนดีไม่ควรดูหมิ่นอายุนั้นเลย
ควรประพฤติดุจเด็กอ่อนที่มุ่งแต่จะกินนม ฉะนั้น
…การมาแห่งมัจจุไม่มี

พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า นี่มารผู้มีบาป จึงได้ตรัสกะมารผู้มีบาปด้วยพระคาถาว่า

อายุของมนุษย์ทั้งหลายน้อย
คนดีควรดูหมิ่นอายุนั้นเสีย
ควรประพฤติดุจคนที่ถูกไฟไหม้ศีรษะ ฉะนั้น
…การที่จะไม่มาแห่งมัจจุไม่มีเลย

ครั้งนั้นแล มารผู้มีบาป เป็นทุกข์ เสียใจว่า พระผู้มีพระภาคทรงรู้จักเรา พระสุคตทรงรู้จักเรา ดังนี้ จึงได้อันตรธานไปในที่นั้นแล

 

 

อ้างอิง :  ปฐมอายุสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๕ ข้อที่ ๔๔๐-๔๔๒ หน้า ๑๓๔

 

ภาพประกอบ :
www.pixabay.com