22-41 พระสารีบุตรไม่หวั่นไหวแม้เพราะความแปรปรวนแห่งพระศาสดา



ภายในบริเวณเชตวันมหาวิหาร

พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล ท่านพระสารีบุตรเรียกภิกษุทั้งหลายว่า

"ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย"

ภิกษุทั้งหลายได้รับคำท่านพระสารีบุตรแล้ว ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวว่า

"ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ความปริวิตกแห่งใจได้บังเกิดขึ้นแก่เราผู้เร้นอยู่ในที่ลับอย่างนี้ว่า โสกปริเทว ทุกขโทมนัส และอุปายาสพึงบังเกิดขึ้นแก่เราเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นแห่งสัตว์หรือสังขารใด สัตว์หรือสังขารนั้นยังมีอยู่ในโลกหรือ

เราได้มีความดำริว่า

โสกปริเทว ทุกขโทมนัส และอุปายาสไม่พึงบังเกิดขึ้นแก่เราเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นแห่งสัตว์หรือสังขารใด สัตว์หรือสังขารนั้นไม่มีอยู่ในโลกเลย"

เมื่อท่านพระสารีบุตรกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระอานนท์ได้กล่าวกะท่านพระสารีบุตรดังนี้ว่า

"ดูกรท่านสารีบุตรผู้มีอายุ โสกปริเทว ทุกขโทมนัส และอุปายาสไม่พึงบังเกิดขึ้นแก่ท่านเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นแม้แห่งพระศาสดาแลหรือ"

พระสารีบุตรกล่าวว่า

"ดูกรท่านผู้มีอายุ โสกปริเทว ทุกขโทมนัส และอุปายาสไม่พึงบังเกิดขึ้นแก่เรา เพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นแม้แห่งพระศาสดาแล

อนึ่ง ผมดำริว่า พระผู้มีพระภาคเป็นสัตว์ผู้มีศักดาใหญ่ มีฤทธิ์มาก มีอานุภาพมาก อันตรธานไปแล้ว ถ้าพระองค์พึงดำรงอยู่ตลอดกาลนาน ข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่ชนเป็นอันมาก เพื่อสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อเกื้อกูล เพื่อสุขแก่เทพยดาและมนุษย์ทั้งหลาย"

"ก็ความจริง ท่านพระสารีบุตรถอนอหังการ มมังการ และมานานุสัยได้นานแล้ว เพราะฉะนั้น โสกปริเทว ทุกขโทมนัส และอุปายาสทั้งหลาย จึงไม่บังเกิดขึ้นแก่ท่านพระสารีบุตรเพราะความแปรปรวนเป็นอย่างอื่นแม้แห่งพระศาสดาแล ด้วยประการดังนี้"

 

 

อ้างอิง : อุปติสสสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๖ ข้อที่ ๖๘๘-๖๙๐ หน้า ๒๗๗